Saturday, October 31, 2009

അടരുകളായ
കാബേജ് ഇതളുകള്‍ക്കിടയില്‍
അടര്‍ത്തിയെടുക്കാനാവാത്ത ജലം പോല്‍
പറ്റിയിരിക്കുകയായിരുന്നു;
ആരുമറിയാതെ,
ആരും കാണാതെ.

‘ഇരിപ്പുവശം’
ശരിയല്ലാഞ്ഞിട്ടാവും
അതിശൈത്യ മേഖലയില്‍
പാളികളുടെ
ഈ കട്ടയാവല്‍.

നാളെയവള്‍
ഫ്രിഡ്ജില്‍ നിന്ന്
പുറത്തെടുക്കുമായിരിക്കും,
കേടായിപ്പോയില്ലെന്ന് ഉറപ്പാക്കാന്‍
അല്‍‌പ നേരം
ചൂടു വെള്ളത്തില്‍
മുക്കി വെക്കുമായിരിക്കും.

അവളുടെ കൈവേഗത്തില്‍ മുറിയും,
ആവശ്യത്തിലധികം വെള്ളവും
കൂട്ടുകളും ചേര്‍ന്നൊരു തിളയില്‍
അലിഞ്ഞ് ചേരും,
അടരില്ലെന്ന് ഉറച്ചിരുന്ന
ഓരോ അടരും.

അതങ്ങനെയാണ്.

അടുക്കളത്തളങ്ങളില്‍
അടുക്കി വെക്കപ്പെടുന്ന
രൂപകങ്ങള്‍ക്ക്
ഇതിലധികം
എന്ത് സാധിക്കുമെന്നാണ്,
അതിനി
ഓര്‍മ്മ, മറവി,
അല്ലെങ്കില്‍ ഞാന്‍,
പറ്റിയിരുന്നത്
എന്തു തന്നെ ആയാലും.

11 comments:

രാജേഷ്‌ ചിത്തിര October 31, 2009 at 3:05 PM  

നല്ല കവിത ??? :)

ഇഷ്ടമായി..........

ഓര്‍മ്മ, മറവി,
അല്ലെങ്കില്‍ ഞാന്‍,
പറ്റിയിരുന്നത്
എന്തു തന്നെ ആയാലും

ഒറ്റമരം November 1, 2009 at 5:46 PM  

നന്നായിരിക്കുന്നു...ഭാവുകങള്‍‍

Jithendrakumar/ജിതേന്ദ്രകുമാര്‍ November 2, 2009 at 10:59 PM  

ഒളിച്ചിരിപ്പാണെന്നാണു കരുതിയത്‌. അടരുകള്‍ക്കിടയില്‍ തന്നെയുണ്ടല്ലേ?

Anonymous November 5, 2009 at 5:26 PM  

അതങ്ങനെയാണ്

Anil cheleri kumaran November 7, 2009 at 9:04 PM  

വളരെ നന്നായിട്ടുണ്ട്.

ഒരു നുറുങ്ങ് November 9, 2009 at 12:11 PM  

അതങ്ങനെയാണു,ഒരു നിര്‍വചനം പോലെ!

നല്ല വരികള്‍..ആശംസകള്‍

Mahi November 9, 2009 at 1:40 PM  

nannaayittunt

ചേച്ചിപ്പെണ്ണ്‍ November 10, 2009 at 12:24 PM  

അലിഞ്ഞ് ചേരും,
അടരില്ലെന്ന് ഉറച്ചിരുന്ന
ഓരോ അടരും.

അതങ്ങനെയാണ്.
.....

Sapna Anu B.George November 12, 2009 at 9:11 AM  

നന്ദ കവിതകൾ വായിച്ചതിലും ഇവിടെ കണ്ടതിലും സന്തോഷം

Umesh Pilicode November 14, 2009 at 8:36 PM  

നന്നായിട്ടുണ്ട്

ഇരുമ്പുഴിയൻ November 21, 2009 at 11:21 PM  

സന്തോഷം...