ക്ഷീര ബല
അടുത്ത വീട്ടിലെ കൂട്ടുകാരന്റെ കഥ
പാവമെന്ന് ചേര്ത്തു ചേര്ത്ത്
ഇനിയൊരാള് വിവരിക്കവേ
എന്നിനിയവന് മുതിരുമെന്ന്
വെറുതെ ആലോചിക്കുന്നുണ്ട്
എന്റെ വേഗത്തിനൊപ്പം
ഓടിയേ മതിയാവൂ
നീയുമെന്ന് കേള്ക്കേ
ആവുമോയെന്ന ഭയത്തില്
ഒച്ച ചിലമ്പിക്കുന്നുണ്ട്
വരണ്ടു പോകുന്ന നിലങ്ങളെപ്പറ്റി
ഇടതടവില്ലാത്ത ആശങ്കകള്
കൃത്യതയില്ലാത്ത ഇടവേളകളില്
മൂളിക്കേട്ടിരിക്കുന്നുണ്ട്
ഇപ്പോഴും എപ്പോഴും
സന്തോഷമെന്ന് നടിച്ചിട്ടും
മിണ്ടാതെ വന്ന്
കണ്ണില് തുളുമ്പുന്ന കാഴ്ചയെ
അടുത്തിരിക്കുന്ന ആളറിയാതെ
ശാസിച്ച് നിര്ത്തുന്നുണ്ട്
ഇങ്ങനെയൊക്കെയാകിലും
ജീവിച്ചിരിക്കുന്നുണ്ടെന്നറിയിക്കാന്
അടയാളമൊന്നും ബാക്കിവെക്കാതെ,
വെയില് തെളിയവേ മായുന്ന
മൂടല് മഞ്ഞു പോല്
ചില ശരീരങ്ങള്
ചൂരല് പഴുപ്പിച്ചു വച്ച്
ഇറക്കിവിട്ട ജീവന്
എങ്ങോട്ടാവും പോയിട്ടുണ്ടാവുക
എന്നോര്ത്തു പുകഞ്ഞ്,
പെയ്യുമെന്നുറപ്പില്ലാത്ത മഴ കാത്തു കുഴഞ്ഞ്,
പുലരിമഞ്ഞില് പാതി നനഞ്ഞ്,
അങ്ങനെ,
അങ്ങനെ..
അടയാളമൊന്നും ബാക്കിവെക്കാതെ,
വെയില് തെളിയവേ മായുന്ന
മൂടല് മഞ്ഞു പോല്
ചില ശരീരങ്ങള്
ചൂരല് പഴുപ്പിച്ചു വച്ച്
ഇറക്കിവിട്ട ജീവന്
എങ്ങോട്ടാവും പോയിട്ടുണ്ടാവുക
എന്നോര്ത്തു പുകഞ്ഞ്,
പെയ്യുമെന്നുറപ്പില്ലാത്ത മഴ കാത്തു കുഴഞ്ഞ്,
പുലരിമഞ്ഞില് പാതി നനഞ്ഞ്,
അങ്ങനെ,
അങ്ങനെ..
3 comments:
നൂറ്റൊന്ന് ആവര്ത്തിക്കണമെന്നായിരുന്നു അച്ഛന് പറയാറ് (ഇതിപ്പോ എത്രാമത്തെയാണോ?!) അത്രേം പോകുന്നതിനു മുന്നേ തട്ടിക്കളഞ്ഞേക്കുമെന്ന ഒരു പ്രതീക്ഷയിലാ :)
:)
"എന്റെ വേഗത്തിനൊപ്പം
ഓടിയേ മതിയാവൂ
നീയുമെന്ന് കേള്ക്കേ
ആവുമോയെന്ന ഭയത്തില്
ഒച്ച ചിലമ്പിക്കുന്നുണ്ട്"
ഒന്നു ഒാടി നോക്കു. അവരൊക്കെ കാതങ്ങള് പിന്നിലാകുന്നതു കാണാം.
നന്ദ, വളരെ നന്നായി.
Post a Comment